ഒരു കൊച്ചു വളപ്പൊട്ടിനുള്ളില് കുടുങ്ങിക്കിടന്ന കുഞ്ഞുസൂര്യനെ കണ്ടെത്തി ആകാശത്ത് പ്രതിഷ്ടിച്ചശേഷം ..
വിളറി ശോഷിച്ച് ഒരു കുപ്പത്തൊട്ടിയില് വീണ്കിടക്കുകയായിരുന്ന ചന്ദ്രബിംബത്തെയും മോചിപ്പിക്കാന് എനിക്ക് കഴിഞ്ഞു ..
വിശാലമായൊരു മൈതാനത്ത് പൊടിമൂടിക്കിടന്ന നക്ഷത്രകുഞ്ഞുങ്ങളെ ഒന്നൊന്നായി പെറുക്കിയെടുത്ത് വാനത്തെക്കെറിഞ്ഞു പിടിപ്പിക്കുവാനുണ്ടായ പ്രയാസം നിങ്ങള്ക്ക് ഊഹിക്കാന് പോലുമാവില്ല.
അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടിപ്പോള് വര്ഷങ്ങള് ഒരുപാടായി , അവരൊക്കെ വലിയ വലിയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളായി..
ഇന്നും ഞാനിത് പറയുമ്പോള് നിങ്ങള് ചിരിക്കുന്നു ..ഭ്രാന്തനെന്നു മുദ്രകുത്തപ്പെട്ടവന്റെ ജല്പനങ്ങള്ക്ക് എന്ത് പ്രസക്തി എന്നായിരിക്കും !?
നിങ്ങള് ചിരിച്ചോളൂ ..ഹൃദയം എന്നോ എവിടെയോ കൈമോശം വന്നുപോയ നിങ്ങള്ക്ക് അതിനല്ലേ കഴിയൂ ..പക്ഷേ., ഈ ചിരി വികൃതമാണെന്നും വൃത്തിഹീനമാണെന്നും ഞാന് തറപ്പിച്ചു പറയും .
അപകടത്തില് പെട്ടോരാള് പ്രാണന് വെടിയുന്നത് കണ്ടാലും ; ആക്രമികള് ഒരാളെ വെട്ടിമുറിക്കുന്നത് കണ്ടാലും നിസ്സംഗരായി നോക്കിനിന്ന് നിങ്ങള് ചിരിക്കും ; മൊബൈലുകളില് അത് പകര്ത്തി ഇമെയില് അയച്ചു രസിക്കും ..
എന്നാല് .., പൈങ്കിളിക്കഥകളിലെ നായികയുടെ നൊമ്പരം നിങ്ങളുടെ കരളലിയിപ്പിക്കുമെന്നും; അഭ്രപാളികളിലെയും സീരിയലുകളിലെയും സാങ്കല്പിക ദുരന്തങ്ങള് നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകള് നിറക്കുമെന്നും ഞാന് പറഞ്ഞാല്...!
പക്ഷേ , നിങ്ങളെ കരയിക്കാന് അത്തരമൊരു സൃഷ്ടിവൈകൃതം എന്നെക്കൊണ്ടാവില്ലെങ്കിലും ഒന്നെനിക്ക് ചെയ്യാനാവും ..നീണ്ടു ജടപിടിച്ച എന്റെ ഈ താടിക്ക് തീ വെക്കുക , തീനാമ്പുകള് ജീവന് കാര്ന്നുതിന്നുന്നതു കണ്ടാലെങ്കിലും നിങ്ങള് ഈ വൃത്തികെട്ട ചിരിയൊന്നു നിരുത്തിയെങ്കിലോ!
അതോ ..! ഒരു ഭ്രാന്തന്റെ മരണത്തിനെന്തു പ്രസക്തി എന്ന ചിന്തയോടെ ആ തീയ്യില്നിന്നും ഒരു ബീഡിക്ക് തീ പിടിപ്പിച്ച് നിഷ്ഠൂരമായ ചിരിയോടെ തിരിഞ്ഞു നടക്കുമോ നിങ്ങള് !?